بهار حضور تو ست

بهار حضور تو ست

        و تو سبزی که من این گونه سبز میخواهمت .

***********

در میان من تو فاصله هاست

گاه می اندیشم می توانی

تو به لبخندی

این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش را داری

دستهای تو توانایی آن را دارد

که مرا زندگانی بخشد

چشم های تو به من می بخشد

شور و عشق و مستی

و تو چون مصرع شعری زیبا

سطر برجسته ای از زندگی من هستی ...

و تو همهُ وجودم شدی

پائیز را دوست دارم

                            چون فصل غم است

غم را دوست دارم

                           چون کوه دل است

دل را دوست دارم

                           چون به من محبت آموخت

محبت را دوست دارم

                          چون آن را در تو میبینم

تو را دوست دارم

                          اما نمیدانم چرا ؟

خواستم برایت هدیه ای بفرستم ؛

                                نسیم گفت : مرا بفرست تا موهایش را نوازش کنم.

                                باران گفت : مرا بفرست تا صورتش را بشویم و

                                                                    اشکهایش را پاک کنم.

ناگهان قلبم گفت : مرا بفرست تا دوستش بدارم...

                                                                  

باید بدانم که هستم

خاک میخواند مـرا هر دم به خویـش
میـرسـنـد از ره که در خـاکـم نـهنـد
اه شــایـد عاشـقـانــم نیمـه شـب
گل به روی گـور غـمنــاکــــم نـهنـد
.................................................
و من امروز به دنبالم
به دنبال بهونه ای برای گریستن
اشک هایم را میخواهم
افسوس که مدتهاست تنهایم گذارده اند
در این دنیای کوچک گم شده ام
هیچ کس مرا پیدا نخواهد کرد
آغوش را میخواهم

گرفتار پنجه های سرنوشت شدم
هیچ کس رهایم نمیکند
من زندانی زندان میخواهم
کیست که مرا در زندان خود جای دهد
و من در اوج آسمانها میگشتم
شاید رهگذری به دیدارم اید
رهگذری نبود.....آوازی نبود
من در اوج هر که را دیدم مشغول بود
مشغول سرودن و من هیچ نشنیدم
به دنبال آغازی هستم
برای شروع یک پایان
پایانی که تا ابد پایانم باشد


کاشکی دستات مال من بود تو سرت هوای من بود
 مثل من که آرزوم آرزوت وصال من بود
 کاشکی دستامون رو زنجیر می کردیم
 ما به هم همه جا داد میزدیم که عاشقیم عاشق هم
عاشقیم عاشق هم

به خدا پروانه ها پیش از انکه پیر شوند می میرند

پلک می زنی، خیس می شوم
راه می روی، دور می شوم
اهای با تو هستم
از من تا تو چند درخت بر زمین رسته است
چند پرنده رفته و برنگشته است
چه مقدار هوا از این جهان برای توست
نمی دانم از کجایی در کجا راه می روی
من تو را با تو می خواهم
و فقط تو را دارم
من می ترسم
چون یک پرنده بی جفت می ترسم
من خواب دیده ام
می توان رویای خیس از باران شانه را
بر طنابی که از نگاه تو اغاز می شود خشک کرد
به ماه گفتم
سلام مرا به دختری برسان
که شاعر است
ولی شعر نمی گوید
به او گفتم
من عاشق رویای شاعری هستم
که سرشار از دریاست
و ابی می خواهد