به شکوفه بهاران     به ردای پاک باران     به تواضع بنفشه 
  به کنار جویباران      به درخت سالخورده     به پرنده ای که مرده 
  به خیال سبز جنگل      که رهی به کس نبرده     به حقیقتی که باشد      به نگاه کودکانه     به رسالتی که گندم     بودش زند جوانه 
 به سیاهچال کیهان      به مکان خفته در آن      به زمان سفر نمودن 
 به گذشته های انسان  به نهایتی که شاید  برسد به بی نهایت 
 به کرات و مهرهاشان   به هرآنچه نیست غایت  به زمین سخت و لرزان     
 به سراچه های ویران     به نبود بودهامان     به خدا به دین به ایران    
  که اگر به کهکشان دگری تو را ببینم      به تو رو کنم دوباره که تویی
، تو عشق همیشگی من