راز عشق

عشق یعنی لحظه های  التها ب

عشق یعنی لحظه های  نا ب  نا ب

عشق یعنی  اتفاق  دو  نگاه

عشق یعنی قطره و دریا شدن

عشق یعنی دیده بر در دوختن

عشق یعنی درفراقش سوختن

 

 

 

                     

If I had to pick but one thing To take across the sea I think I'd pick a good friend To go along with me

A friend is more precious Than any material thing She can make you feel complete And get your soul to sing

 

And when that friend and I Set sail across that sea We'll fear no squall nor storm Together strong we'll be

 

When I've crossed that sprawling sea And stepped out on new land I will not be a stranger there I'll have my friend in hand

 

A friend is more rewarding Than the treasures of that sea She can give you wealth through love Your spirit rich and free

 

                     

                     

شاگرد و استاد

شاگردی از استادش پرسید:" عشق چست؟"
استاد در جواب گفت:"به گندم زار برو و پر خوشه ترین شاخه را بیاور. اما در هنگام عبور از گندم زار، به یاد داشته باش که نمی توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی!"
شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسید: "چه آوردی؟"
و شاگرد با حسرت جواب داد: "هیچ! هر چه جلو میرفتم، خوشه های پر پشت تر میدیدم و به امید پیدا کردن پرپشت ترین، تا انتهای گندم زار رفتم "
استاد گفت: "عشق یعنی همین!"

 
شاگرد پرسید: "پس ازدواج چیست؟"
استاد به سخن آمد که:" به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور. اما به یاد داشته باش که باز هم نمی توانی به عقب برگردی!"
شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت. استاد پرسید که شاگرد را چه شد و او در جواب گفت: "به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم، انتخاب کردم. ترسیدم که اگر جلو بروم، باز هم دست خالی برگردم."  استاد باز گفت: "ازدواج هم یعنی همین!!"

کاش می دانستی

        من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم

             باغبان تند دوید

                     سیب را دست تو دید

                             غضب آلوده به من کرد نگاه

                                          سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

  و تو رفتی و هنوز

          خش خش گام تو آرام آرام

                    میدهد آزارمو من

                       غر ق این پندارم

             که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت 

پس با تو خواهم ماند

 آشنای من قسمت نبود تا در کنار هم بمانیم

                 شاید این سر نوشتی است که برای ما رقم خورده است

                                        دور از هم ولی با هم

               همیشه از خودم می پرسیدم که چقدر با جدایی فا صله دارم

         هیچ گاه فکر نمی کردم که جاده پر اندوه جدایی این قدر نزدیک باشد

               وای خیالی نیست چرا که جای داشتن در کنار هم مهم نیست

                               جای گرفتن در قلب هم اصل است

                                            صادقانه بگویم :

                               همیشه در قلب و ذهنم جای داری

                             قلمِ‌ ِ ناتوانم از نوشتن نام عشق گریزان بود

                                         اما روزی او هم نوشت

              چرا که تو معلمش بودی ..هنوز نجوای دل عاشقت را به یاد دارم

                                    همان که الهام دهندهء روحم بود

                                         و خاطرهء زندگیم شد

                     شاید با تو بودن خیلی وقت است که گذشته

                         اما با فکر تو بودن هنوز هم باقی است

 بهش گفتم که چقدر دوستم داری؟ 

 گفت: اندازه تمام شکوفه های بهاری
 و چه راست گفت!
 چون عمر شکوفه های بهاری دو روز است .............