گوله های برف درختان شهر را رخت عروسی پوشانیده اند.

عروسهایی تنها، زیبا، ساکت و نظاره گر.

نظاره گر تصویر حرکت بی معنای رهگذران این شهر.

شهری که مردمانش، غمهاشان را در روزمره گی شان پنهان

 می کنند.

مردمانی که بهیچ کس اعتماد ندارند و دائم در حال دفاع بسر 

 می برند.

دانه های برف وقتی چرخ زنان بر سرم می بارد، احساس شادی در

 قلبم زبانه می کشد.